شهرکارآفرین به شهری گفته می شود که دارای استراتژی‌های خلاقیت رقابت اقتصادی بوده و این امر را از طریق دیگر شهرها حفظ نموده و در راه گسترش و افزایش آن کوشش می نماید.به عبارتی مسئولان یک شهر کارآفرین ، مباحث مطروحه در راستای کارآفرینی را می پذیرند و آن را عرضه می کنند.
تولید و اشتغال در یک شهرکارآفرین با وجود طیف وسیعی از تخصص ها و بسترهای کارآفرینی امری بدیهی است، چرا که در بستر چنین شهری ، هزینه های تولید و اشتغال به طرز چشمگیری کاهش می یابد و کارآفرینی شهری، واژه جدیدی است که هنوز جایگاه مشخصی در اقتصاد نیافته ، ولی با ورود اولیه خود توانسته ، بستر تولید فرصت‌های شغلی فراوانی را مهیا سازد وهزینه‌های تولید و اشتغال نیروی کار جامعه را کاهش دهد و توانمندی شهروندان را برای استفاده از نوآوری و خلاقیت در راس امور قرار خواهد داشت.
نگاهی به شهرهای توسعه یافته در دنیا نشان می دهد که ثروتمند ترین شهرها ؛ آن‌هایی هستند که زایش دائمی کارآفرینی را در خود پرورش داده اند و از هر فرصت خلاقانه ای برای رشد و توسعه ی شهری بهره می برند. بستر این قبیل فعالیت ها بنگاه های زود بازده، کسب و کارهای کوچک و استارت آپ های جوان تشکیل می دهند و با یک برنامه ریزی مناسب حداکثر استفاده از پتانسیل های نیروهای انسانی جوان و نخبه خواهد شد. متاسفانه با نگاه اجمالی به مدیریت شهری در طول این سال ها می توان خلاء بسیاری از برنامه ریزی ها و استفاده از پتانسیل های خاموش جوانان شهری دید. جوانانی جویای کار و با ایده های بکر که اگر به مرحله ی ظهور و بروز هم برسند ، آنقدر گرفتار بروکراسی های پیچیده ی شهری می شوند که جایی برای رشد نحواهند داشت.
در یک شهرکارآفرین ، تمامی نهادهای دولتی بالاخص شهرداری ها، دارای پتانسیل فراوانی برای برقراری تعاملات کارامد و فراوان بین اجتماع و دولت برای ایجاد فرصت‌های شغلی و سیاست گذاری‌های توسعه کارآفرینی را ایفا می کند و با تصویب طرح‌های نو، قدم بزرگی در این زمینه بردارند. البته در این راه موانع زیادی وجود دارد. چرا که نظام و بروکراسی های پیچیده ی اداری در ایران به سختی اجازه ی تخصیص بودجه های این چنینی را می دهد و ما در برهه ی کنونی نیازمند مدیران شهری جوان و خلاق و البته با قدرت چانه زنی بالا هستیم تا بتوانیم با قرار دادن امتیازات این چنینی در پیشبرد اهدافمان درست و دقیق عمل نماییم.
با ارائه هر خدمت جدید شهری، افراد بسیاری وارد بازار اشتغال شده و می توانند سهم بسزایی در این انباشت سرمایه داشته باشند. البته در این بین ، نقش سازمان های خصوصی و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای نهادهای مردمی بویژه سازمان‌های غیردولتی بسیار حائز اهمیت است. برون سپاری بسیاری از خدمات به بخش خصوصی و ایجاد مکانیزم های نو و کارآمد در طی این سال ها در بسیاری از کلانشهرهای ایران، نمونه ی بارزی از این رشد در راستای بهبود سطح زندگی و تامین خدمات مورد نیاز طیف وسیعی از مردم بوده است. واگذارکردن بخشی از بافت های قدیمی شهری به بخش خصوصی و تحولی نو در جذب توریست با ایجاد انواع اقامت های بومگردی شاید یکی از هزاران تصمیمات جزئی مسئولین شهری در راستای ایجاد فرصت های شغلی جدید و توسعه ی شهری است.
برپایی بازارچه های سنتی با هدف ترویج تولید ملی و شاخص‌های فرهنگی ، کارگاه های کوچک، واگذاری مکان های بلا استفاده ی شهری به استارت آپ های جوان با خلق ایده‌ها و فرصت های نو، ظرفیت‌های جدیدی را در بخش‌های خصوصی و سازمان‌های غیردولتی و تعاونی‌ها ایجاد می کند، که نقش بسزایی در اشتغالزایی و تولید ثروت در جامعه دارد. البته ایجاد فرصت‌های شغلی تنها بخشی از ماجراست، ساختار، تفکر، تحرک و فرهنگ بخش اعظم یک جامعه است که می تواند جوانان یک جامعه را پویا و زنده نگه دارد و امید را در آن ها زنده نگه دارد تا از دل ویرانه‌های کهن، بنای رفیع آبادانی و پیشرفت را برای شهرها به ارمغان داشته باشد.
ایجاد ساز و کارهای مناسب و رفع پیچیدگی‌ها و موانعی که بر سر راه کارآفرینان قرار گرفته در حمایت هرچه بیشتر ازخلاقیت و نوآوری ، ایجاد صندوق‌های جسورانه و توسعه‌ی منابع مالی خطرپذیر، فراهم نمودن محیط‌های عمومی برای کارآفرینان جوان و حمایت از فعالان و کارآفرینان اقتصادی پیشکسوت در تمام تصمیم گیری های سازنده ی یک شهر کارآفرین مشخص و بارز است. مطالعات نشان می دهد که اقدامات کارآفرینانه در محیط شهری، تضمین کننده بهبود عملکرد شهری است و باید بطور ویژه مورد توجه مدیران شهری قرار گیرد تا با یک برنامه ریزی سیستماتیک فعالیت های کارآفرینانه شهری را تقویت نمایند.
