در دنیای مدرن کار تیمی یکی از ارکان جدایی ناپذیر فضای کسب و کارهاست و کمتر کسب و کار موفقی را می توان پیدا کرد که رمز موفقیت خود را در تیم سازی و کار جمعی نداند. یک اصل پذیرفته شده در کسب و کارهای موفق، شراکت است و موفقیت و عدم موفقیت بسیاری از شرکت ها و برندهای بزرگ بطور مستقیم به این مسئله ارتباط داده شده است.
گستردگی کسب و کارها ایجاب می کند که فعالیت در جزیی ترین بخش های کاری به صورت تخصصی صورت پذیرد و در چنین شرایطی بدیهی است، برای انجام ساده ترین پروژه ها نیز با همکاری تیم های حرفه ای صورت بپذیرد. در حالی که بسیاری از غول های اقتصادی و صنعتی دنیا برای فتح بازارهای جهانی به سرمایه گذاری های مشترک و بزرگ دست می زنند، تا بتوانند بسیاری از پروژه های عظیم و بزرگ اقتصادی را اجرا نمایند، متاسفانه در ایران شرکت های بزرگ اقتصادی و حتی کسب و کارهای کوچک از کوچک ترین همکاری و یا ادغام شدن در سایه انجام کارهای گروهی و تیمی سرباز می زنند. دقیقا این همان نکته ای است که در کسب و کارهای ایرانی مغفول مانده و بدلیل فقدان کار تیمی کسب و کارها در بسیاری از موارد با چالش های عمده ای روبرو خواهند شد.
ایران نیز در میان هفتاد کشور دنیا با توجه به شاخصه های فرهنگ کار تیمی از وضعیت ضعیفی برخوردار است. چرا که در ایران همه بر این عقیده اند که در یک کار تیمی خوب هیچگونه اختلاف نظری وجود ندارد. در صورتیکه یک تیم خوب به هیچ وجه یک تیم یکسان و هماهنگ نیست و اصولا هیچگاه چنین چیزی در هیچ کسب و کار گروهی وجود ندارد و یک تیم هم شکل هرگز آن کارایی لازم مدنظر را نخواهد داشت. البته نبود کار تیمی و گروهی در بین ما ایرانیان نه تنها در فرایندهای کسب و کار ، بلکه به وضوح در بسیاری از سازمان های دولتی نیز مشهود است. کار تیمی یک مهارت است که باید آموخت. مهارتی که باید ابتدا توسط نهادهای اولیه که در جامعه پذیری کودکان نقش موثری دارند آغاز شود. خانواده ، نظام های آموزشی اولیه و رسانه شاید جز اولین نهادهایی هستند که می توانند ضعف در روحیه ی جمع گرایی را در آن ها جستجو کرد.
ما به فعالیت انفرادی نسبت به کارهای گروهی و تیمی علاقه مندی بیشتری نشان می دهیم و حتی از سپردن کوچک ترین مسئولیت ها به سایر افراد واهمه داریم. حتی در بسیاری از کسب و کارهای معروف داخلی ، فرد محوری به وضوح احساس می شود و از اینرو عمر یک کسب و کار به عمر فرد وابسته است و به همین دلیل کمتر کسب و کار موفق موروثی را می توان در کشور سراغ داشت که بعد از حیات موسسش به واسطه ی وجود یک تیم قوی همانطور پر قدرت به حیاتش ادامه داده باشد.
عدم اطمینان به نتیجه کار افراد دیگر، وسواس، کمال گرایی، خودشیفتگی و ضعف مهارت از جمله عواملی است که سبب می شود، ما ایرانیان از انجام کارهای انفرادی، بیشتر از کارهای تیمی لذت ببریم و اجازه مشارکت به دیگران را نمی دهیم و ترجیح می دهیم همه کارها را خودمان انجام دهیم. البته عوامل دیگری همچون حس تحسین طلبی و خود رای بودن نیز در فرار افراد برای زیر بار رفتن کارهای گروهی بسیار موثر است. به همین علت در بسیاری از کسب و کارها مدیر یک تنه تمامی مسئولیت های کاری را بر گردن می گیرد، چرا که در فضای سیستماتیک مدیران ایرانی هنوز شرح وظایف میان کارمندان روشن نبوده و این مطلب نشات گرفته از همان ضعف کار گروهی در هندل کردن مسئولیت های موجود در کسب و کارهاست.
تیم سازی و دور هم جمع نمودن افراد متبحر در قالب یک تیم حرفه ای دقیقا یکی از نقاط ضعف بسیاری از کسب و کارهای و استارت آپ های مطرح ایرانی است که ممکن است آن ها را در ادامه ی مسیر و فعالیت شان با چالش های جدی روبرو سازد.
منبع: تفاهم آنلاین
