شبکه‌های اجتماعی در دهه گذشته به طور چشمگیری در سراسر جهان رشد کرده اند و تأثیرات زیادی بر جوانان و کودکان دارند. با افزایش استفاده از این شبکه ها، مسئله محدودیت استفاده از آنها برای کودکان و نوجوانان به یک موضوع مطرح شده است. یکی از روش‌های معمول برای محدود کردن دسترسی کودکان و نوجوانان به شبکه‌های اجتماعی ، تعیین سن مجاز برای عضویت است. برخی کشورها مانند آلمان، فرانسه و اسپانیا قوانینی را تصویب کرده اند که محدود سازی هایی را برای کودکان زیر سن قانونی تعیین می کنند. در آلمان کودکان زیر ۱۳ سال مجاز به عضویت در شبکه های اجتماعی نیستند و شرکت های اینترنتی موظف هستند تا از روش‌های شناسایی سن استفاده کنند تا این قانون را اجرا کنند.
بسیاری از کشورها تلاش می کنند تا از دسترسی کودکان و نوجوانان به محتویات غیرمناسب در شبکه‌های اجتماعی جلوگیری کنند. برخی از راهکارهایی که در این زمینه اتخاذ شده است، شامل فیلترهای محتوا، سیستم‌های گزارش دهی و همکاری با سازمان‌های حفاظت از کودکان است. به عنوان مثال، در برخی کشورها شرکت های شبکه های اجتماعی موظف هستند تا محتوای مخرب و غیرقانونی را حذف کنند و همچنین سیستم های گزارش دهی را فراهم کنند تا کاربران بتوانند محتوای نامناسب را اعلام کنند.
در برخی کشورها محدودیت های زمانی برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی توسط کودکان و نوجوانان تعیین شده است. این محدودیت ها به عنوان یک روش برای کنترل میزان زمانی که جوانان در شبکه‌های اجتماعی صرف می کنند، استفاده می شوند. برخی از کشورها مانند ژاپن و فنلاند محدودیت های زمانی را برای کاربران زیر سن قانونی تعیین کرده اند. به عنوان مثال، در ژاپن شبکه‌های اجتماعی موظف هستند تا از ساعت ۱۰ شب تا ۶ صبح دسترسی کودکان زیر ۱۳ سال را قطع کنند.
بسیاری از کشورها تلاش می کنند تا با تأسیس برنامه ها و منابع آموزشی ، کودکان و نوجوانان را در مورد استفاده ایمن و مسئولانه از شبکه های اجتماعی آموزش دهند. این برنامه ها شامل آموزش مهارت های دیجیتال، مفاهیم حریم خصوصی، امنیت آنلاین و شناخت ریسک های احتمالی مربوط به استفاده از شبکه های اجتماعی است. علاوه بر آن، برخی کشورها از تبلیغات و اطلاع رسانی‌های عمومی برای جلب توجه و افزایش آگاهی عمومی در باره محدودیت ها و خطرات استفاده نامناسب از شبکه های اجتماعی استفاده می‌کنند.
در سال ۲۰۱۸، کانادا قوانینی را به عنوان قسمتی از قانون حفاظت از کودکان آنتی استرس اجرا کرد. این قانون شرکت های شبکه های اجتماعی را موظف می کند تا محتوای نامناسب را حذف کنند و از دریافت اطلاعات شخصی کودکان زیر ۱۳ سال بدون مجوز والدین جلوگیری کنند. ژاپن نیز قوانینی برای محدودسازی استفاده از شبکه های اجتماعی در میان کودکان و نوجوانان دارد. در سال ۲۰۱۹، قانونی در ژاپن تصویب شد که شرکت‌های شبکه های اجتماعی را موظف می‌کند تا دسترسی کودکان زیر ۱۳ سال را در ساعت هایی که تعیین شده است، قطع کنند. در سال ۲۰۱۹، کره جنوبی قانونی را تصویب کرد که شرکت‌های شبکه های اجتماعی را ملزم می‌کند تا از ساعت ۱۱ شب تا ۶ صبح، دسترسی کودکان زیر ۱۶ سال را به سرویس های خود محدود کنند. همچنین، این قانون به والدین اجازه می دهد تا برنامه های غیرمجاز را از دسترس کودکان خود حذف کنند.
چین یکی از کشورهایی است که کنترل شدیدی بر روی شبکه های اجتماعی دارد. از طریق سیستم Great Firewall، دسترسی به بسیاری از شبکه های اجتماعی خارجی مانند فیسبوک، توییتر و یوتیوب محدود شده است. همچنین، شبکه های اجتماعی داخلی چینی مانند WeChat و Weibo نیز تحت نظارت دولت قرار دارند. در روسیه نیز قوانینی برای کنترل شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. در سال ۲۰۱۴، یک قانون به نام “قانون اطلاعات شخصی” تصویب شد که شرکت های شبکه های اجتماعی را ملزم می‌کند اطلاعات کاربران روس را در سرورهایی درون کشور ذخیره کنند.
در ترکیه نیز شرایطی برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. در سال ۲۰۲۰، قانونی به تصویب رسید که شرکت های شبکه های اجتماعی را ملزم به تعیین نماینده ای در ترکیه می کند که بتواند درخواست های دولت را بررسی کرده و محتوای ممنوعه را حذف کند. در صورت عدم تعیین نماینده، سرعت دسترسی به شبکه‌های اجتماعی ممکن است کاهش یابد.
به طور کلی، در بسیاری از کشورها قوانین و مقرراتی وجود دارد که به منظور حمایت از حریم خصوصی، جلوگیری از سوءاستفاده ها، محدود سازی دسترسی کودکان و نوجوانان، و مبارزه با محتوای غیر قانونی یا آزار دهنده در شبکه‌های اجتماعی تعیین شده‌اند. اما هر کشور قوانین مختلفی دارد و بسته به قوانین ملی و فرهنگی آن کشور، محدودیت‌ها و مقررات ممکن است متفاوت باشند، ولی آنچه مسلم است که همه ی کشورها قوانین محکمی برای ورود به تکنولوژی بالاخص برای سنین پایین و در معرض خطر دارند.
