فعالیت های کارآفرینانه و کاهش نرخ بیکاری

اهمیت فعالیت های کارآفرینانه و توسعه کارآفرینی و کاهش نرخ بیکاری و به عبارتی ایجاد اشتغال مولد و پایدار بر کسی پوشیده نیست و مورد توجه همه کشورهای جهان است. به گونه ای که کارآفرینان در توسعه اقتصادی کشورهای پیشرفته، نقش اساسی داشته اند . بنابراین میزان توجه به فعالیت های کارآفرینانه و ایجاد اشتغال رابطه مثبتی وجود دارد.

ورود آگاهانه به هر حیطه ی کاری، اشراف شما را به زوایای گوناگون آن بیشتر می کند و از این طریق درصد موفقیت به طرز فاحشی افزایش می یابد. حوزه ی کاری همچون فعالیت های کارآفرینانه هم مستثنی از این قاعده نبوده و بررسی انواع فعالیت های کارآفرینانه می تواند راهنمای خوبی برای انتخاب هر چه درست تر ما برای ورود به دنیای کارآفرینان باشد. بررسی فرایند کارآفرینی و رفتار کارآفرینان مختلف، نشان می ‌دهد که انواع مختلفی از کارآفرینی وجود دارد. تقسیم‌ بندی کارآفرین‌ها در یک طبقه‌ بندی مشخص و واضح، کار دشواری است. اما می‌توان این دسته‌ بندی را بر مبنای جنبه‌ های مختلف انجام داد.

عموما کارشناسان انواع فعالیت های کارآفرینانه را به دو شاخه کلی تقسیم بندی می نمایند. کسب وکارهای کوچکSME)  ) و تشکیلات اقتصادی نوآور( IDE ) . نوع اول یعنی کسب و کارهای کوچک ، شخص محور بوده و توسط یک شخص راه‌ اندازی می‌شود و با گذشت زمان قابل گسترش دادن است و پتانسیل این را دارد که به یک کسب و کار متوسط و یا حتی بزرگ تبدیل شود. این قبیل کسب و کارها عمدتا به سرمایه های آنچنان بزرگی احتیاج ندارند و بازه ی زمانی مالی آن ها کوتاه است.

تشکیلات اقتصادی نوآور( IDE ) بعد دیگری از فعالیت های کارآفرینی است که بر مبنای نوآوری خلاقیت صاحبان ایده پردازش استوار است و پشتیبانش همواره ایده های خاص و تکنولوژی های پیشرفته قرار دارد، از اینرو عموما به سرمایه ی اولیه بیشتری نیاز است. فعالیت های ریسک پذیر در این سبک بیشتر بوده و صاحبان این قبیل از کسب و کارها نیاز به اخذ تصمیمات شجاعانه بسیاری دارند تا از روش های جدید تولید استفاده کنند و کار را به سرعت گسترش دهند.

ملاک نوع فعالیت در تقسیم بندی فعالیت های کارآفرینانه بسیار مهم است. در تقسیم بندی دیگری ، کارآفرینی بر اساس کسب و کار به دو نوع تولیدی و تجاری تقسیم می‌شوند. کارآفرینی تولیدی بر تولید محصول تمرکز دارد و فعالیت خود را پس از شناخت بازار و نیازهای جامعه آغاز و سرمایه گذاری می کند. افراد مشغول در این سبک از کارآفرینی مواد خام و اولیه را به محصولات مورد نیاز جامعه تبدیل کرده و سپس به فروش می ‌رسانند. در حالیکه در کارآفرینی تجاری در زمینه‌های تجاری فعالیت انجام می شود. این نوع از کسب و کارها معمولا محصولی از تولید کننده دریافت کرده و سپس به شکل مستقیم یا از طریق نمایندگی به مشتریان عرضه می‌کنند. در واقع کارآفرین در نقش یک واسطه گر میان تولید کننده و جامعه ، عمل می نماید و آنقدر پا در عرصه ی تولید قرار نمی دهد. بسیاری از فروشگاه های بزرگ اینترنتی اکنون به مثابه کارآفرینان دیجیتال در حال فعالیت اند.

جالب است بدانید که بر حسب اینکه  کارآفرینی ممکن است از طرف اشخاص خصوصی، دولت، همکاری دولت و بخش خصوصی و مشارکتی انجام شود از تقسیم بندی جداگانه ای برخوردار است. در کارآفرینی بخش خصوصی کلیه فعالیت ها توسط یک یا چند فرد با هدف کسب سود بیشتر انجام می شود و البته در کشورهای توسعه یافته بیشتر به چشم می خورد. در حالیکه در کارآفرینی دولتی ، دولت با هدف افزایش رفاه عمومی سرمایه گذاری اصلی را انجام داده و چین و روسیه سردمدار این قبیل کارآفرینی هستند. ترکیبی از این دو سبک هم می تواند با پشتوانه ی دولتی و همکاری بخش خصوصی صورت بپذیرد. حتی محل شکل گیری فعالیت های کارآفرینانه نیز بسیار حائز اهمیت است. کارآفرینی متمرکز و غیرمتمرکز از انواع این سبک از کارآفرینی است.

در کارآفرینی متمرکز، کسب و کارها در یک ناحیه مشخص تشکیل می‌شوند.سود محدود و مشکلات پیش روی آن از معایب این سبک از کارآفرینی است. در حالیکه  در شیوه کارآفرینی غیرمتمرکز، کارآفرینان کسب و کار خود را در نواحی مختلفی تشکیل می‌دهند. افزایش شغل و توسعه ی مناطق مختلف از جمله مناطق کم برخوردارتر و توزیع رفاه اجتماعی از مزایای مهم این سبک از کارآفرینی است. البته ده ها تقسیم بندی دیگر هم در این حوزه وجود دارد. اگر علاقه مند به فعالیت های کارآفرینانه هستید، شناخت انواع شاخه های کارآفرینی به شما کمک می کند تا با آگاهی هر چه بیشتر، قدم در راه فعالیت های کارآفرینانه بگذارید.

مهسا صالحی – کارشناس ارشد مدیریت مالی