دنیای محصور شده در بازی های رایانه ای

کرونا یکی از ویروس هایی بود که سبک زندگی مردم جهان را تغییر داد، که شاید این تغییر سبک تا سال ها و شاید تا همیشه در زندگی مردم جهان باقی بماند. سبک زندگی جدیدی که مردم را برای روزها و هفته ها در خانه محبوس کرد و همین امر سبب شد که معضلات بسیاری پیش روی بالاخص کودکان و نوجوانان قرار گیرد. آپارتمان های کوچک که کودکان و نوجوانان را محصور کرده و برای سرگرمی و وقت گذراندن چاره ای جز فضاهای مجازی و بازی های رایانه ای وجود ندارد. در روزهای نخستین شیوع کرونا ،روزانه آمار نصب و خرید بازی های رایانه ای در حال رکورد زدنی بود و البته یک فرصت فوق العاده برای این صنعت عظیم الجثه در جهان. صنعت بازی های رایانه ای به عنوان سومین صنعت پول ساز دنیا، به یکی از پردرآمدترین صنایع جهان تبدیل شده است و بسیاری از کشورها با سرمایه گذاری مناسب در این زمینه به درآمدهای چندین میلیارد دلاری دست یافته اند. تقریبا کسی را نمی توان یافت که با موبایل، کنسول های بازی یا کامپیوتر خود حداقل یک بار بازی نکرده باشد.

تداوم همین شرایط سبب شد که تعداد گیمرها روز به روز افزایش پیدا کند و حالا به نزدیک به نیمی از  جمعیت کشورمان به سمت بازی‌های دیجیتال گرایش پیدا کرده‌اند. البته رشد آمار بازی های رایانه ای و یا به اصطلاح گیمرها، تنها مختص کشورمان نیست به‌ طوری که آمارها از رشد قابل توجه دانلود بازی‌های موبایلی، خرید کنسول‌های بازی و رشد ترافیک VODها در جهان حکایت دارد. از سویی این آمار نشان از رونق این صنعت در کشور ما دارد که بسی امیدوار کننده است، اما از سوی دیگر آنچه در ایران رخ داده است فاصله ی بسیاری با رونق این صنعت در جهان دارد. اما آنچه بیش از قبل باید مورد توجه قرار گیرد، سهم ناچیز بازی ‌سازان ایرانی از بازار بازی‌ های رایانه ای است که نیاز به توجه بیشتر دارد.

حتی با وجود تمامی رکودها و بحران های اقتصادی در جهان که باعث ورشکستگی وسیع بسیاری از صنایع در جهان شده بود، آمارها نشان می دهد که صنعت بازی های رایانه ای همچنان در زمینه درآمد زایی یکه تازی می کند. با گذشت قریب به یک دهه از تاسیس بنیاد ملی بازی های رایانه ای با هدف ساماندهی و حمایت از تولیدات داخلی بازی های داخلی بسیاری با حمایت این نهاد به بازار عرضه گشته است، اما متاسفانه آنطور که باید و شاید در بین کاربران جایگاه خود را پیدا نکرده است و نتوانسته اند پیروز از رقابت با همتاهای خارجی خود درآیند. با این وجود به رغم نوپا بودن این صنعت در ایران هرگز نباید از موفقیت های بدست آمده در این زمینه چشم پوشی کرد.

اما باز هم چینی ها ؛یکه تاز این صنعت اند و رتبه ی نخست بازی های رایانه ای را در دست دارند. آمریکا، ژاپن ، کره جنوبی و آلمان در رتبه های دوم تا پنجم جهان بعد از چین قرار دارند. این آمار در حالی است که ایران با درآمدی معادل 27 میلیون دلار در جایگاه بیست و پنجم جهان قرار گرفت. با توجه به این حجم سرمایه  در بازی های رایانه ای و بستری مناسب برای کارآفرینان و اشتغال نیروی جوان و متخصص، لزوم ورود و فعالیت هر چه بیشتر شرکت های ایرانی در این زمینه بیش از قبل احساس می شود. وقتی چین چنین بازار عظیمی دارد، ما هم با همیت و حمایت بیشتر مسئولین توانایی بومی سازی هر چه بیشتر این صنعت را داریم، چرا فقط صرفا یک مصرف کننده باشیم؟ بی شک وجود یک برنامه ریزی درست در این زمینه، با طرح یک مدل اقتصادی درست پیش از تولید بازی ها می توانیم جزء کشورهایی باشیم که بیشترین تبادلات تجاری در این زمینه را دارند که همه ی این موارد نیاز به یک استراتژی درست و سنجیده و البته مدیریت صحیح دارد.

اما چه بتوانیم با تلاش متخصصان ایرانی و حمایت دولت به جایگاهی ارزشمند در این صنعت دست پیدا کنیم و چه از این مهم غفلت بورزیم، واقعیت این است که صنعت بازی های رایانه ای با میلیون‌ها بازیکن و گردش مالی صدها میلیارد تومانی، صرفا سرگرمی به حساب نمی آید. چرا که این صنعت، اکنون رقیب سرسخت صنایعی فرهنگی دیگر همچون فیلم‌سازی است. حال که کرونا با بستن سینماها، این حوزه ی فرهنگی را دچار خسارات جبران ناپذیری نموده است، بازی های رایانه ای جای بیشتری برای عرضه داشته باشند و خود را به عنوان یک پدیده ی فرهنگی به زندگی مردم جهان تحمیل نمایند. کودکان و نوجوانانی کم حرف، منزوی و گوشه گیر که روز به روز هم بر تعدادشان افزوده می شود و همین امر مدت زمان مدیدی است که  هشدار کارشناسان علوم اجتماعی را دراین زمینه به صدا درآورده است.

با توجه به اینکه استفاده از اینترنت، تبلت و روی آوردن کودکان و نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ ای با توجه به شرایط کنونی جامعه امری اجتناب‌ ناپذیر است، اما خانواده‌ها باید نظارت و دقت بیشتری در این حوزه داشته باشند، تا بتوانند اثرات سوء این فضاها را تا حد امکان کاهش دهند.