تقویت تولید داخلی، تنها راه مبارزه با تحریم ها
حتما درخبرها شنیده اید که مقامات امریکایی رسما اعلام کردند که تحریم ماسک و واکسن را بر می‌داریم. بله البته جای خوشحالی دارد که این قلم تحریم دارویی، که جز ظالمانه ترین تحریم هاست و به دوراز انسانیت و ژست های بشردوستانه ی آمریکایی هاست، برداشته خواهد شد. اما باید در این راستا به یک نکته ی بسیار مهم توجه ویژه ای نمود. تحریم واکسن کرونا دقیقا زمانی در حال برداشته شده است که محققان ایرانی توانسته اند نه تنها به این تکنولوژی دست پیدا کنند، بلکه به جمع چند کشور جهان در تولید واکسن کرونا بپیوندند.
البته این ماجرا سبقه ی بسیار طولانی تری در ایران دارد. کشوری که ۱۴ سال پیش یکی از بزرگ ترین واردکنندگان بنزین بود وزمانی که تحریم کنندگان گزینه تحریم را روی میز گذاشتند، امروز به کمک متخصصان داخلی صادرکننده بنزین شد و اینگونه بود که ترامپ گزینه تحریم بنزین را از روی میز برداشت. از اینرو رهبری، بارها در سخنانشان قوت بخشیدن به تولید داخل و اعتماد به دانش و تخصص نخبگان ایرانی را از هر پادزهری برای رفع تحریم ها مهم تر و اساسی تر دانسته اند. جملات ایشان را در دو سال قبل در حضور 2500 نفر از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی در این حوزه را باید با طلا نوشت. ایشان فرمودند: “این تحریم فعلاً خواهد بود؛ این که کسی امید ببندد به اینکه حالا یک سال دیگر، دو سال دیگر این تحریم تمام می‌شود، خیال باطل است، این تحریم حالاحالاها هست، کار اساسی مصون سازی اقتصاد کشور از آسیب دیدن از تحریم است، باید کاری کرد که ما در مقابل تحریم آسیب پذیر نباشیم. تولید بایستی در کشور پیشرفت پیدا کند؛ علاج کار این است. راهبرد اساسی ما مصون سازی اقتصاد از تحریم است؛ آسیب ناپذیرکردن و در واقع مسلّح کردن انقلاب به سلاح تولید داخلی و اراده‌ی داخلی و مانند اینها. اگر توانستیم با تکیه بر توان داخلی، تحریم را بی اثر کنیم، آن عامل تحریم کننده هم از تحریم دست برمی‌دارد؛ یعنی او هم وقتی فهمید ،تحریم فایده‌ای ندارد، از تحریم دست برمی‌دارد.”
تقویت تولید ملی به شدت بر بهره وری ظرفیت و در نتیجه عملکرد اقتصادی کلی کشور اثر می گذارد و به همین دلیل رشد اقتصادی و توسعه ملی را ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و اثرات آینده ی نسل های یک کشور را بیمه خواهد کرد. علاوه بر این، درونی سازی تقاضا و انتقال اثرات رو به رشد تقاضای حاصل از آن به اقتصاد، می تواند ناجی اقتصاد کشور باشد و رشد اقتصادی پایدار یکی از ثمرات آن باشد. دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در هر اقتصاد توسعه یافته، پیشگامان توسعه اقتصادی و گسترش ظرفیت های تولید داخلی محسوب می‌شوند. بنابراین توجه به این دو مرکز مهم برای تحقق خودکفایی در کشور، امری ناگزیر و ضروری ارزیابی می‌شود.
هر جا که مسئولان کشور به توان و ظرفیت داخلی نخبگان وطنی باور داشته اند، موفقیت و جهش علمی حاصل شد. از مزایای تقویت تولید نه تنها بی اثر کردن تحریم هاست بلکه اثرات آن می تواند در جای جای زندگی مردم ساری و جاری باشد. از افزایش موجودی کالا در اقتصاد گرفته تا کاهش تورم، ارزش پول ملی و افزایش اشتغال و درآمد خواهد بود. قطع به یقین ملتی توانمند خواهد بود که خودکفا باشد. اگر برای برآورده شدن کوچک ترین مایحتاج چشم به خارج از مرزها دوخته باشیم، همین نیازهای کوچک و بزرگ نقطه ی مانور دشمنان خواهد بود. و از تحریم ها براحتی به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهدافشان استفاده خواهند کرد. گویا وقت آن رسیده که در عمل به جوانانمان اعتماد کنیم.
سردبیر*
