رشد بی نظیر لوازم خانگی وطنی
چند سالی است که ملت ایران با وجود تمام تحریم ها و مشکلات اقتصادی پیش رو به رونق و تقویت تولید داخل و رشد بی نظیر لوازم خانگی وطنی و تاثیر مستقیم آن در اشتغال و حل بسیاری از مشکلات داخلی پی برده اند. اما بنظر می رسد، هنوز بسیاری از دولتمردان و مسئولین کشور به این باور نرسیده اند. با وجود بنرها، بررسی ها، نشست ها و سمینارها و میزگردهای بسیار، همچنان پای تولید ملی و داخلی در بسیاری از بخش ها لنگ می زند و مسیر طولانی، تا رسیدن به نقطه ی عطف مورد انتظار پیش رو دارد. در روزهایی که برندهای مطرح دنیا ما را تحریم کردند، عده ای به دنبال مذاکره و یا رفع موانع برای واردات این محصولات بودند. از پیش پا افتاده ترین شان تا کالاهایی که عدم واردات آن ها می توانست تاثیر بسزایی در بخش های صنعتی، خودرو، اجتماعی و حتی در حوزه سلامت کشور داشته باشد. قطع به یقین اگر تمام نیرو و هزینه کرد خود را در این سال ها به جای واردات بسیاری از کالاهای پر زرق و برقی که مشابه داخلی نیز دارند، صرف ورود تکنولوژی آن به کشور نموده بودیم، اکنون صدها گام ،جلوتر از جایگاه کنونی در صنعت و اقتصاد کشور قرار داشتیم. البته این تجربه در بازار لوازم خانگی وطنی بسیار مشهود است. تا چند سال قبل اگر کسی قصد خرید لوازم خانگی را داشت، قطع به یقین یکی از برندهای خارجی انتخاب اول و آخر بود. البته این امری بسیار بدیهی بود. چون مردم طبیعتا خواهان بهترین کیفیت ها و جدیدترین تکنولوژی روز هستند و آن زمان تصور می شد که نه تنها محصولات ایرانی به تکنولوژی‌های روز مجهز نیستند، هرگز هم نمی توانند کارایی یک محصول خارجی را داشته باشند. اما اکنون، تصورات دراین حوزه بسیار تغییر کرده است و به همت جوانان و نخبگان ایرانی، برندها و لوازم خانگی وطنی توانسته اند با تحقیقات گسترده، جایشان را بین لوازم خانگی پیشرفته باز کنند و ثابت کنند که جور دیگر باید به آنها توجه کرد و آنها را دید.
البته این نارسایی می تواند ،خود معلول عوامل بسیاری باشد. بر کسی پوشیده نیست که تولید ملی اثر مستقیم بر روی اشتغال زایی داشته و از آن جایی که در شرایطی به سر می بریم که نرخ بیکاری بسیار بالاست، ضرورت حمایت از تولید ملی بیش از قبل افزایش یافته است. از این رو ،همواره صحبت در پیرامون کنترل و قطع واردات بوده که البته شاید بصورت مقطعی بتواند در زمینه ی کالاهای مشابه تولید داخل مفید واقع گردد. اما راهکار موثرتری نیز در این راستا وجود داشته که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته باشد. بله به جای وارات کالاهای مشابه، واردات تکنولوژی و نوآوری را جایگزین کنیم تا بتوانیم همگام با دنیا پیش رویم.
مطالعه ی صنایع کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که فعالیت های صنعتی وابستگی زیادی به فناوری و دانش دارند، بطوریکه صنایع این کشورها، هر ساله مبالغ زیادی جهت انباشت فناوری و ارتقاء دانش صرف می کنند. به همین علت صنایع این کشورها مدام در حال توسعه و پیشرفت است. درست در نقطه مقابل، کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، هر ساله مقادیر زیادی کالاهای مصرفی- واسطه ای وارد می کنند. که البته بخش عمده ای از آن به دلیل فقدان مهارت های لازم، که ناشی از رشد نامناسب دانش بومی می باشد. به همین علت افزایش سطح دانش و مهارت های مردمی، شرط لازم برای جبران این عقب ماندگی هاست.
زمانی که برضرورت تولید داخلی و حمایت از کالای ایرانی تاکید می شود، توسعه ی فرصت های شغلی، رونق تولید و ازهمه مهم تر، بالا رفتن فضای رقابتی میان تولید کنندگان مد نظر است و نه متاسفانه مونتاژ کاری بسیاری از صنایع تولیدی بزرگ ایران که با آن مواجه هستیم. باید نظام علمی و عملی دانشگاه ها به واسطه ی واردات تکنولوژی به صنعت ،کمک حال تولید کنندگان ما باشد و دانش فنی روز دنیا با اتکاء به دانش فنی بومی صنعت کشور را قوی تر و قابل اتکا تر از قبل نماید. نیرویی که در روح و ذهن جوانان این مرزو بوم وجود دارد، بارها و بارها از حداقل ها ،حداکثرها را خلق نموده اند و در بسیاری از حوزه ها اثبات نموده اند که جوان ایرانی در ایجاد و عرضه تکنولوژی بومی بی نظیر عمل می کنند.
