کودکان و بازی

کودکان درهنگام بازی کردن احساس شادی و مفرح بودن می کنند و سپری شدن زمان را در هنگام بازی با همنوعان و پدر و مادر خود حس نمی کنند . بازی کودکانه باعث رشد حافظه ، دقت ، نظم و ترتیب و … می شود. کودک  از طریق بازی بسیاری از مفاهیم تربیتی را می آموزد.

حتما شما هم این جملات معروف را در ازای درخواست کودکان برای بازی با والدین شان شنیده اید. بنشین و با موبایل بازی کن. معضل هزاره ی سوم که نشات گرفته از مدرنیته است و عوامل متعددی چون تک فرزندی و کودکان محصور شده در آپارتمان ها و ده ها دلیل دیگر می باشد. کوکان تک فرزندی که اگر هم بخواهند، جست و خیزی داشته باشند و بازی و فعالیتی انجام دهند، به سرعت توسط والدین شماتت شده و به اجبار باز هم در گوشه ای آرام و ساکن نشسته و با موبایل شان سرگرم بازی می باشند. شانزدهم مهر، روز جهانی کودک بود و فرصت مغتنی برای بررسی وضعیتی که این روزها سلامت جسم و روان کودکانمان را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده است.

اگر در گذشته کودکان روزی یکی دو ساعت به سمت موبایل ها می رفتند و مشغول بازی کردن با آن ها بودند، آموزش های مجازی در دوران کرونا و قرار گرفتن موبایل به عنوان یکی از ابزار آموزش در دست کودکان، این زمان بعضا در بسیاری از خانواده بسیار فراتر رفته است. تمامی کارشناسان متفق القول بر این عقیده اند که تحرک ، پایه‌ی یادگیری است و بدون تردید باید بازی بچه‌ها را به عنوان یک ضرورت حیاتی مورد توجه قرار داد. هر نوع بازی اجتماعی کودکان، فرآیند مثبت و سازنده ای برای آنان ایجاد می‌کند، آن‌ها یاد می‌گیرند که همزیستی با گروه را چگونه مدیریت کنند، برنامه‌ریزی کردن را فرا می‌گیرند و مهم‌تر از همه‌ی این‌ها، احساس اعتماد به نفس است. بازی؛ باعث رشد فکری و پرورش خلاقیت در کودکان می‌شود، مهارت بسیاری را به آنان می‌آموزد و بسیاری از کارشناسان این حوزه بر این عقیده‌اند که شخصیت و نقش و نگار سال‌های آینده‌ی کودکان در میان این بازی‌های بچه گانه شکل می‌گیرد و اگر کودکان از بازی و فعالیت محروم شوند، دچار مشکلات متعددی می‌شوند که این مشکلات ممکن است به صورت پرخاشگری، بی قراری دائمی، کسلی، احساس خشم و لجبازی بروز کند.

افزایش مدت زمان استفاده از موبایل ، ما را در معرض نسلی چاق و افسرده قرار می دهد که به دلیل عدم تحرک و وعده‌های غذایی زیاد، سبب گشته که سکونت در سازه‌های تنگ و سرد، تاثیر نامطلوبی بر روحیه‌ی کودکان گذاشته و اگر والدین به نیازهای روحی و جسمی کودکانشان توجه نکنند، بی‌تردید کودکانمان در معرض انواع بیماری‌های روحی و بالاخص افسردگی قرار خواهند گرفت. کودکان از لحاظ روحی و روانی، نیاز به بازی و سر و صدا دارند که به ناچار در آپارتمان‌ها به علت ایجاد مزاحمت برای سایر همسایه‌ها، باید سکوت اختیار کنند و تنها در فضای مجازی بازی کردن را تجربه نمایند. بازی های طولانی مدت با موبایل به این معنی است که کودکان به مدت زیادی در حال نشسته هستند و عضلات خود را به کار نمی گیرند و هنگامی که عضلات یک کودک به کار گرفته نشود، به استخوان‌ها فشار کافی وارد نمی‌شود و بنابراین تراکم استخوانی کمی خواهند داشت و در دوران سالمندی به سرعت دچار پوکی استخوان می‌شوند.

والدین کم حوصله شده اند و کوچک ترین فعالیت فرزندانشان را به پیش فعالی مرتبط می نمایند. بسیاری از مواقع تحرک و جنب و جوش‌های مخصوص این سنین را بیش فعالی در نظر گرفته و به غلط از داروهای سرکوب کننده‌ی فعالیت‌های طبیعی کودکان استفاده می‌نماییم.

بازی با موبایل سبب تخلیه‌ی ناقص انرژی شده و تبعاتی چون افسردگی، لجبازی، پرخاشگری را به دنبال خواهد داشت. بازی؛ شغل کودک و اسباب بازی‌ها، ابزار کار کودکان است. اما موبایل ها هرگز ابزار این بازی ها نیستند. کودکان شاد و سالم همان کودکانی بودند که در حیاط های خانه های قدیمی آنقدر می دویدند و بازی می کردند که شب ها از فرط خستگی به خواب می رفتند. اما این روزها با والدینی وبرو هستیم که شاغل بوده و از صبح در بیرون از منزل به سر می‌برند، بی حوصله و خسته از کار و ترافیک به خانه بر می‌گردند، حوصله ی شنیدن جمله ای از کودکانشان را ندارند و به جای بازی با کودکانشان ترجیح می دهند، فرزندانشان ساعات طولانی با موبایل و تبلت مشغول بوده تا آن‌ها کمی استراحت کنند.

کودکانمان را دریابیم و مطمئن باشید هر چه بیشتر آن ها را در کنار گروه همسالانشان قرار دهیم و یا به عنوان یک پدر و مادر با آن ها بازی کنیم ، آن ها خود هرگز به سمت بازی با موبایل و تبلت رغبتی نشان نخواهند داد.

اکبرزاده – کارشناس اجتماعی