کارگران، اهرم اصلی تحقق جهش تولید

یکی ازعناصراصلی چرخه ی اقتصادی هر کشوری، کارگران هستند، که نقش و اهمیت آن ها در فرایند رشد و تولید در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه غیر قابل انکار است. نیروی کار ساده ای که در طول سال ها به یک سرمایه ی انسانی در راستای صنعتی شدن جوامع، تکامل یافته است و به صنایع و اقتصاد کشورها جان می بخشد. این سرمایه های انسانی همان کارگرانی محسوب می شوند که در اغلب کشورها، دارای اشتغال با درآمد ناکافی و یا اشتغال در اقتصاد غیر رسمی با کمترین مزایا و فاقد پوشش های بیمه ای بوده اند. این روزها در حالی روز جهانی کارگر را پشت سر گذاشته ایم که متاسفانه کمترین یاد از این قشر موثر و تحکیم بخش پایه های نظام می شود. قشر زحمتکشی که با تلاش و پشتکار خود عنصراصلی تحقق شعار جهش تولید به حساب می آیند. با شرایط خاصی که در ماه های نخستین سال 99 پیش آمده و فراگیری کووید 19 بسیاری از مشاغل را دچار مشکلات و چالش های فراوان نموده است، جامعه ی کارگری یکی از بخش هایی بوده که بیشترین آسیب را متحمل شده است. تعدیل نیروی عظیم اکثر کارخانه و یا عدم دریافت حقوق در روزهای قرنطینه و تعطیلات اجباری،معیشت اکثر خانواده های کارگران را به شدت تحت تاثیر قرار داده و دچار مشکل کرده است.  

کارگرانی که به عنوان یکی از عوامل مهم تولید، منابع انسانی ذی قیمتی هستند که پویایی اقتصاد و تولید در گروی آنان می باشد. شکوفایی روز افزون ایران اسلامی در سطح جهانی، مدیون تلاش های خستگی ناپذیر این قشر زحمتکش بوده که امروزه چرخ اقتصاد می چرخد. در فضای جهادی امروز که جهش تولید و حفظ و صیانت از کالای داخلی در راس امور قرار دارد، این کارگر ایرانی است که با وجود تمامی معضلات پیش رو و کمبودهای تکنولوژیک و تحریم های موجود در عرصه های مختلف تولید داخلی را با جان دل حفظ کند و ارتقاء بخشد. کارگرانی که بازوی اصلی فرایند تولید محسوب شده و از این رو تکریم و حفظ عزت کارگران عامل تحقق شعار ترویج کالای ایرانی و رونق و جهش تولید در عمل می باشند. جامعه ی کارگری در کشور، همواره با مشکلات و چالش های بسیاری روبروست. امنیت شغلی، تامین معیشت و تشکل یابی از جمله مشکلات اساسی جامعه کارگری محسوب می شود، که به نوبه ی خود بر سایر بخش های جامعه تاثیرگذار خواهد بود. متاسفانه با شرایط اقتصادی پیشرو و نگاه به زندگی کارگران اخراج شده از کارخانه ها، به دلیل معضلات و بحران های موجود در حوزه تولید، فاجعه ای است که نباید مورد غفلت دولتمردان قرار گیرد. امروزه بیش از هر زمان دیگری به همت کارگران نیاز داریم، تا چرخ های اقتصادی و صنعت به حرکت درآید. لیست های تعدیل نیروی اول هفته در کارخانه ها که در این روزها با شتاب بیشتری همراه است، باعث یاس و دلسردی فراوانی در این قشر زحمتکش گشته است.

امنیت شغلی ؛مبحثی مهم تر از معیشت کارگران است. زیرا تا وقتی امنیت شغلی نباشد، تمامی مطالبات کارگران از جمله معیشت آنان هرگز برآورده نخواهد شد. در سال های اخیر، وضعیت صنعت و تولید کشور چندان رضایت بخش نبوده و بسیاری از واحدهای تولیدی از پا درآمده اند. هنگامی که واردات براحتی به کشور سرازیر می شود و در کنار ضربه های جبران ناپذیر قاچاق به تولید، دیگر رمقی برای تولید کنندگان داخلی نمی ماند تا بتوانند جانی دوباره به کارگران و قشر کارگری تزریق نمایند.

تمامی مطالب مذکور در حالیست که قشربزرگ کارگران خود را محروم از توجه مسئولان دانسته و حقوق دریافتی شان اگر با شرایط حال حاضر برقرار باشد، طبق تورم ،جوابگوی معیشت شان نیست. دیدن کارگران و تاثیرگذاری آن ها در اجتماع شاید ساده ترین کار برای مسئولین باشد. دولت به عنوان مهم ترین حامی فضای کسب و کار و تولید، طبق قانون موظف به حمایت و ارائه ی تسهیلات و خدمات دولتی به نیروی کار کشور می باشد. اگر جهش تولید که پیام هوشمندانه ی رهبرمعظم انقلاب در گام اول به مسئولین و در مرحله ی بعد خطاب به تولید کنندگان و جامعه ی تولیدی کشور، در اولویت برنامه های دولتمردان قرار گیرد، قدر مسلم اشتغال زایی و پیشرفت اقتصادی حاصل خواهد شد و کارگر ایرانی نیز از فواید آن بهره مند می گردد.