چالش های کرونا بر صنعت موزه داری

29 اردیبهشت مصادف با 18 می ،روز جهانی موزه و میراث فرهنگی است. درعصرحاضر و در هجوم دنیای تکنولوژی ،موزه ها و مجموعه های تاریخی- فرهنگی همچون شناسنامه، نشانگر هویت تاریخی و ملی کشورها بوده و فقدان آن ها غیرقابل جبران است، و علاوه بر این جایگاه ویژه ای در توسعه و پیشرفت صنعت گردشگری ایفا می کنند. بازدید از موزه های هر کشوری،دریچه ایست به سوی تاریخ پرفراز و نشیب و آمیخته با غرور و افتخارات ملی آن کشور که از منزلت والایی برخوردار است. البته یکی از صنایعی که به شدت از شیوع کرونا آسیب دیده است، صنعت موزه داری در کل دنیا بالاخص موزه داری خصوصی به شدت از این ضررها متاثر گشت.

فارغ از تمامی مسائل سیاسی و دیپلماتیک، همه ی کشورها و مسئولان در سراسر دنیا ایران را بهشت تاریخ جهان و مهد فرهنگ می دانند و به آن اعتراف دارند. علاوه براین ،گذشته ی کهن و پرافتخار این سرزمین سبب گشته است که مردم ایران نیز به بازدید موزه علاقه مند شوند. زیرا آمارها نشان می دهد ،موزه ی لوور پاریس از هر 100 بازدیدکننده فقط یک نفر فرانسوی است ، در حالیکه از هر 100 بازدیدکننده موزه های ایران 99 نفر ایرانی هستند و تنها یک گردشگر خارجی است. البته این آمار از یکسو تعداد پایین گردشگر خارجی و فراهم نبودن حضور زیرساخت های لازم برای گسترش هر چه بیشتر آن ها را در کشور نشان می دهد و از سوی دیگر نمایانگر پتانسیل و علاقه ی ایرانی ها برای بازدید از موزه های داخلیاست.

البته نواقصی از قبل وجود داشته که می توان به آن اذعان داشت. از جمله اینکه یک تفاوت مهم موزه های موجود در ایران با موزه های مطرح دنیا در نوع فضا و اقدامات آن هاست. موزه ها در ایران اکثرا تبدیل به یک محیطی ساکت با نورپردازی های مختص خود به نمایش عموم در می آید. در حالیکه در خارج از کشور ،نمایش اشیاء تنها بخشی از اجزای موزه است و درصورتیکه در خارج از ایران موزه دارای قسمت های متنوع پژوهشی، عام، کودک و نوجوان و حتی پژوهش های فاخر است. بر همین اساس ،موزه داری تنها محدود به نگهداری و نمایش اشیا نبوده و ارائه خدمات و اطلاعات به طیف های گوناگون نیز از جمله بخش های مهم در حوزه ها ی مختلف است. اما اگر اوضاع شیوع کرونا و صنعت توریسم به همین منوال پیش رود ،صنعت موزه داری در کل دنیا با بحرانی جدی روبرو خواهد شد. از اینرو اکثر موزه های مطرح جهان به فضای مجازی متوسل شده اند، که البته این امر مستلزم آن خواهد بود که تولید محتوا برای موزه ها جدی تر اتفاق بیفتد. آن ها در فعالیت شان، تغییرهای عمده ای را اعمال کردند و برای جذب شمار بیشتری از بازدیدکنندگان، بدنبال شیوه های نوین بوده تا ظاهر خود را آراسته تر و زیباتر نمایند و موزه ها از شکل سنتی خود خارج شده و بصورت متنوعی درآمدند. که البته این موضوع طبق روال همیشگی در ایران با ضعف های بیشماری روبرو است. عقب ماندگی بسیاری از آن ها در استفاده از فضای مجازی و نداشتن محتوا و خلاقیت در این زمینه، ضعف های موزه های ایران است که البته در دوران کرونا بیش از قبل نمایان شد. این نکات مهمی است که علاوه بر نواقص قبلی موزه داری در ایران، اکنون نقش تعیین کننده ای در سرنوشت این صنعت دارد. نکته ای که نشان داد، اگر با فناوری های روز همراه نباشند و درصدد تغییر برنیایند محکوم به شکست خواهند بود.