ضرورت ساماندهی کارگران ساختمانی

کارگران ساختمانی در این فضای  پرتلاطم اقتصادی ، معمولا شب را به امید روزی پرکار به صبح می رسانند . با توجه به این که کارگران ساختمانی این قشر زحمتکش ، نقش اساسی در ساخت وسازها دارند اما کمترین توجهی به مشکلات و مسایل آنان نمی شود.

کارگران ؛ رکن مهم اقتصاد جامعه هستند و جایگاه بسیار والایی در ارتقا و پیشرفت هر جامعه ای دارند و باید رفاه و آرامش این قشر از جامعه بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

با شرایط اقتصادی حال حاضر و تورم بی سابقه ی چند سال اخیر، جامعه ی کارگری در کشور، همواره با مشکلات و چالش های بسیاری روبروست. در طی این سال ها ، قشربزرگ کارگران غالبا خود را محروم از توجه مسئولان دانسته و حقوق دریافتی شان طبق تورم جوابگوی معیشت شان  نیست .امنیت شغلی، تامین معیشت و تشکل یابی از جمله مشکلات اساسی جامعه کارگری محسوب می شود، که به نوبه ی خود بر سایر بخش های جامعه تاثیرگذار خواهد بود.

در این میان کارگران ساختمانی از جمله اقشاری هستند که در دسته بندی شغل های سازمان نیافته  قرار گرفته اند. کمتر کسی است که از دیدن این کارگران زحمت کش بر بلندترین داربست های برج های شهر با حداقل ایمنی و تجهیزات دل آزرده نگردد. کار در ساختمان جزو مشاغل سخت محسوب می‌شود و البته سخت‌تر از آن، نداشتن امنیت شغلی و جانی است. کارگران از اقشار ضعیف جامعه که عمدتا به دنبال یافتن شغل از شهرستان ها و روستاهای دور و نزدیک راهی شهرهای بزرگ می شوند وغالبا سواد چندانی ندارند؛ آن‌ها دارای خانواده‌ پرجمعیتی هستند و اغلب از بیمه تأمین اجتماعی برخوردار نیستند. دردآور تر این است که این افراد به دلیل نبود پناهگاه در فصول مختلف و بروز تصادفات جاده ای به دلیل نشستن در کنار خیابان از ایمنی لازم برخوردار نیستند.

متاسفانه نقایصی که در ساختار کلی روابط کار در این شغل مشاهده می شود ، باعث شده قانون فعلی بیمه کارگران ساختمانی، سازمان بیمه گر و کارگران را با مشکلات متعددی روبه رو کند. این قانون در طول تاریخ بیمه ای ایران ، بارها بازنگری و اصلاح شده است. اصلاحات و تبصره های متعدد از سال 1352 تاکنون که عمدتاً ناظر به تغییر حق بیمه بوده، که خود بیانگر این مطلب است که ساختار قانون بیمه کارگران ساختمانی بر پایه درستی بنا نشده است.

کارگرانی که عموما جز مشاغل فصلی به حساب می آیند و مزایای بیمه و بازنشستگی برایشان به شکلی ناقص و به طریق غیراصولی اجرا می گردد. شرایط شغلی کارگران ساختمانی، مستقل از عوامل اقتصادی مانند عدم وجود درآمد مناسب با استانداردهای لازم برای حفظ شأن و جایگاه اجتماعی آنان فاصله ی بسیار زیادی دارد. مجموع این موارد در کنار مشکلات بیمه ای در قانون بیمه کارگران ساختمانی به واسطه ساختار ناقص شغلی، همگی یک بازنگری اساسی برای ساماندهی این شغل را الزام آور می کند.

كارگران ساختمانی، قشری زحمتکش و بی ادعا که فقط به دنبال حداقل حقوق خود بوده اند و آن چیزی به جز به رسمیت شناختن حقوقی است كه خواسته ی همیشگی آنان بوده است و در بسیاری اوقات از كمترین آنها محروم مانده اند. متاسفانه  مشكلات فزاینده اقتصادی و فشار چند گانه آن بر قشرهای كم درآمد جامعه و همچنین بالابودن خطر بروز سوانح در مشاغل ساختمانی، زندگی این دسته از كارگران را با سختی های زیادی روبرو ساخته است.

تغییرات بنیادی بازار کارگران ساختمانی برای ایجاد تحول به سمت مدل های اشتغال نوین، سامان بخشی و نظام دهی به معنای رسیدن به نقطه بهینه اجتماعی و همچنین ارائه ی تعهدات بیمه ای مناسب و درخور در بازار کار کارگران ساختمانی با کمترین هزینه های اقتصادی و اجتماعی ممکن است و می تواند آرامش روانی و معیشتی را برایشان به همراه داشته باشد.