صنعت پوشاک ترکیه چگونه به نقطه ی کنونی رسید ؟

صنعت پوشاک و نساجی ، مهم ترین بخش از صادرات غیر نفتی کشور ترکیه را به خود اختصاص داده است. ترکیه چون از معادن نفت و گاز بی بهره است ، سال هاست که سیاست های مصوب این کشور در راستای رونق هرچه بیشتر  صنایع نساجی و پوشاک تنظیم شده است و برای ایجاد اشتغال و البته درآمدهای صادراتی خود به شدت در این صنایع  در شهرهای استانبول و ازمیر در حال فعالیت و سرمایه گذاری است.

صنعت نساجی در ترکیه ، روز به روز در حال رشد و پیشرفت است. بسیاری از کشورهای حوزه دریای خزر و اقیانوسیه و آفریقا و کشورهای آمریکا و حتی اروپایی نیز از محصولات و منسوجات ترکیه استفاده می کنند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید در حال حاضر ترکیه دومین تهیه‌ کننده بزرگ اتحادیه اروپاست (رتبه اول به چین تعلق دارد) و بیش از چهل ‌درصد محصولات نساجی و بالغ بر هشتاد درصد پوشاک تولیدی خود را به کشورهای اتحادیه اروپا صادر می‌کند.

این در حالی است که صنعت نساجی در ایران با آن قدمت طولانی روز به روز شکننده تر شده و چراغ بسیاری از واحدهای صنعتی در این حوزه رو به خاموشی می رود. بنظر می رسد که وقت آن رسیده تا درس هایی از صنعت پوشاک ترکیه بگیریم تا بتوانیم شاهد پیشرفت این حوزه در کشور باشیم. اما واقعا صنعت پوشاک ترکیه چگونه به نقطه ی کنونی رسید. پوشاک و پارچه های تولیدی در ترکیه شامل چه استانداردهایی بوده اند که اینگونه با اقبال کنونی در جهان و البته در کشور روبرواند؟ دولت ترکیه چه تمهیداتی را برای تولید کنندگان و تجار این صنف قرار داده است که توانسته اند اینگونه به موفقیت دست یابند و گوی رقابت را از سایر رقبای خود در جهان بربایند؟ قوانین و سیاست های وضع شده از سوی دولت چگونه توانسته از تولید کنندگان داخلی حمایت کند و آن ها را به نقطه ی کنونی برساند؟

جالب است بدانید یکی از مزایای مهم محصولات نساجی و پوشاک تولید شده در ترکیه رعایت استانداردهای بین المللی است. به نحوی که قوانین این کشور استفاده از رنگ‌های «کارسینوژنیک آزو» را که سرطان ‌زاست را در پوشاک و پارچه های تولیدی کشور ترکیه ممنوع کرده است و این در حالی است که این مورد در صنایع نساجی سایر کشورها از جمله چین رعایت نمی شود. کارگاه ها و کسب و کارهای کوچک منطبق بر فعالیت های کارآفرینانه شاید یکی از مهم ترین رموز موفقیت ترکیه ای ها در این صنعت است.

این کسب و کارهای کوچک و کم هزینه که گاها حتی توسط اعضای یک خانواده اداره می شوند، به شدت مورد حمایت دولت قرار دارند و دولت ترکیه با پرداخت وام به آنها فرصت رشد برای واحد‌های کوچک صنعتی را ایجاد می نماید.  آمارها نشان می دهد که در حال حاضر این کشور بیش از صد و هشتاد هزار تولید‌ کننده پوشاک و دو ‌هزار کارخانه نساجی در مقیاس بزرگ دارد که سبب اشتغال خیل عظیمی از نیروی کار در ترکیه شده است.سرمایه گذاری دولت در راستای واردات پیشرفته ترین و مدرن ترین دستگاه های نساجی و ماشین آلات نخ ریسی خود محرکی در جهش این صنعت در ترکیه به حساب می آید.

دولت ترکیه بسیار آگاهانه و با تصمیم گیری های درست تمام قطعات پازل صنعت پوشاک در ترکیه را به درستی چیده است و آن ها افق های دور دست را به خوبی ترسیم نموده اند و طبق برنامه ریزی خود با گام های حساب شده به آن نزدیک و نزدیک تر می شوند. دولت ترکیه تصمیم دارد ، میزان صادرات خود را به پانصد میلیارد دلار برساند و خود را در جمع ده اقتصاد برتر دنیا تا سال 2030 برساند. قطعا برای دستیابی به این هدف نقش صنعت نساجی و پوشاک و صادرات گسترده ی آن ها به کل جهان بارز و غیر قابل انکار است.

اینگونه است که یک کشور بدون اتکا به درآمدهای نفتی، مسیر رشد در یک صنعت تاثیر گذار و کلیدی چون پوشاک را طی می کند و این موضوع می تواند یک الگوی بی بدیل برای دولتمردان باشد. اشتغال بیش از نه میلیون نفر در این صنعت در کشور ترکیه نشان می دهد که چگونه می توان تنها در یک صنعت سرمایه گذاری کرد و در کنار آن از مزایای بی نظیرش در مسیر رشد و توسعه ی کشور بهره مند شد.

مهندس امین رشیدی