انتقاد یک سرمایه‌گذار گردشگری از برخورد بانک‌ها در دوران کرونا
یک سرمایه‌گذار گردشگری با انتقاد از برخورد بانک‌ها در دوران کرونا گفت: بعضی از بانک‌ها طوری با سرمایه‌گذاران گردشگری رفتار می‌کنند که انگار پول نزول گرفته‌ایم.
مهرداد نوراللهی دو سال پیش مجوز مرمت و تغییر کاربری خانه‌ای سنتی بازمانده از دوره قاجار را در بافت تاریخی شیراز گرفت که حالا به خاطر همکاری نکردن بانک در بازپرداخت وامِ مرمت و بازسازی در شرایط کرونا و رکود گردشگری، قصد دارد این خانه را که تنها یک درصد تا پایان مرمت آن باقی مانده است، بفروشد. او به ایسنا گفت: این خانه تاریخی را که البته ثبت ملی هم نشده بود، چند سال پیش در بافت تاریخی شیراز خریدیم. مجوزهای تغییر کاربری آن را به هتل سنتی از اداره میراث فرهنگی و گردشگری شیراز گرفتیم. در حین مرمت، با کمبود بودجه مواجه شدیم، از همین رو تصمیم گرفتیم از وام مرمت و بازسازی میراث فرهنگی استفاده کنیم. ارزیابان و کارشناسانی از میراث فرهنگی آمدند و تخمین زدند برای مرمت به ۵۰۰ میلیون تومان اعتبار نیاز است، سود وام ۱۲ درصد بود، اما حساب بازپرداخت را که کردیم، درخواست ۲۰۰ میلیون تومان وام دادیم. بانک عامل پرداخت وام «توسعه و تعاون» بود که مسؤولان آن گفتند سود وام ۱۸ درصد است، اما شش درصد آن را اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی پرداخت می‌کند که سود وام به ۱۲ درصد می‌رسد.
او با اشاره به فرآیند دشوار و طولانی دریافت وام مرمت و بازسازی بناهای تاریخی، افزود: بانک مدارک زیادی برای وام می‌خواست. سند ملک را هم برای ضمانت در اختیارشان قرار دادیم. به خاطر قدمت تاریخی خانه، کارشناس دادگستری هم بازرسی کرد. شش هفت ماه دوندگی کردیم تا سرانجام ۲۰۰ میلیون تومان وام گرفتیم. بازپرداخت آن با یک سال تنفس بود که با سال کرونا مقارن شد. اسفندماه ۹۹ از بانک تماس گرفتند که مهلت تنفس تمام شده و اقساط وام را باید بپردازیم. درحالی که به خاطر کرونا، مرمت بنا تمام نشده بود و ما نتوانسیم هتل را بهره‌برداری کنیم.
این سرمایه‌گذار ادامه داد: به اداره میراث فرهنگی مراجعه کردیم، گفتند به همه سرمایه‌گذاران نامه داده‌اند مبنی بر این‌که بانک تا یک سال دیگر مهلت بازپرداخت را تمدید کند، اما بانک توسعه و تعاون به ما اعلام کرد اعتبار تفاهم‌نامه‌اش با اداره میراث فرهنگی تمام شده و این نامه فاقد اعتبار است. ضمن این‌که سود بازپرداخت هم به ۱۸ درصد تغییر کرده است. تاکید هم کردند در صورت دیرکرد در بازپرداخت، از اول اسفندماه ۹۹ مشمول جریمه می‌شویم. از طرفی برای شروع قسط‌بندی وام به پروانه بهره‌برداری نیاز بود، درحالی که هتل سنتی ما هنوز به بهره‌برداری نرسیده بود که از میراث فرهنگی پروانه بگیرد.
او افزود: جلسه‌ای با مدیرعامل بانک مربوطه در استان برگزار کردیم و قول مساعد دادند تا شش ماه دیگر مهلت بدهند، اما مدیرکل امور حقوقی همان بانک نپذیرفت. بنابراین رییس شعبه‌ای که وام را از آن گرفته بودیم و در تمام این مدت هم کمال همکاری را داشت، پیشنهاد کرد وام را کامل تسویه کنیم. بهترین راه حل برای ما در شرایط کنونی بود. از دوستان پول قرض کردیم که این وام را پس بدهیم، در یک مرحله ۱۶۰ میلیون تومان به بانک پرداخت کردیم و ۸۵ میلیون دیگر را قرار بود در مرحله بعد واریز کنیم، اما اتفاق دیگری افتاد؛ هفته پیش وقتی مبلغی وارد حساب شخصی‌ام شد بدون اطلاع قبلی و یک‌جا برداشت شد. پیگیری که کردم، گفتند به عنوان جریمه دیرکردِ اقساط برداشت شده است. این حرکت از سوی اداره بانک توسعه و تعاون در شیراز انجام شده بود، چون شعبه‌ای که وام را از آن گرفته بودیم از برداشت این پول بی‌اطلاع بود.
او با انتقاد از این شیوه برخورد بانک‌ها و حمایتی که از سرمایه‌گذار خصوصی به‌ویژه در دوران کرونا وجود ندارد، گفت: افرادی مثل من در بافت تاریخی سرمایه‌گذاری می‌کنند، خانه‌های تاریخی را احیا می‌کنند، به بافت‌های قدیمی که رو به تخریب و نابودی رفته‌اند رونق می‌بخشند و آن‌ها را از حالت مخروبه درمی‌آورند، آن وقت یک حمایت نمی‌توانند از سرمایه‌گذار داشته باشند!؟ البته که اداره میراث فرهنگی در حد توان حمایت می‌کند اما بانک با سرمایه‌گذار طوری برخورد می‌کند که انگار ما پول نزول گرفته‌ایم و باید سریع برگردانیم.
نوراللهی اظهار کرد: مسؤول حقوقی این بانک که مخالفت مهلت دادن به سرمایه‌گذاران برای بازپرداخت وام است، کرونا را به هیچ وجه عاملِ اخلال در بازسازی و مرمت نمی‌داند، معتقدند همه مردم با کرونا زندگی می‌کنند و اخلالی ایجاد نشده است! به جای این‌که از سرمایه‌گذار حمایت کنند او را تحت فشار می‌گذارند تا وام را سریع‌تر تسویه کند. این خانه فقط یک درصد تا پایان مرمتش باقی مانده است، اما کاری کرده‌اند که قصد فروش آن را کرده‌ام.
او بیان کرد: زمانی که مرمت و بازسازی این خانه تاریخی را شروع کردم، سراسر عشق و علاقه بودم، اما حالا به انزجار رسیده‌ام. بانک مدام تماس می‌گیرد که اقساط وام را پرداخت کنیم و ما را تحت فشار گذاشته است. اداره میراث فرهنگی می‌گوید بقیه سرمایه‌گذاران هم همین وضعیت را دارند. عجیب است این سرمایه‌گذارها برای آبادانی محل زندگی همین مردم تلاش می‌کنند چرا با آن‌ها این‌طور برخورد می‌شود؟
این سرمایه‌گذار اضافه کرد: حتی اگر هتل را بهره‌برداری کرده بودیم در یک سال گذشته مسافر نبود که بتوانیم درآمد داشته باشیم؛ چرا بانک کاری می‌کند که از سرمایه‌گذاری منصرف شویم و خانه‌ای را که با عشق بازسازی کرده‌ایم بفروشیم. کرونا که فقط مختص ایران نیست؛ چرا مسؤولان بانک سرمایه‌گذار را درک نمی‌کنند، حتی شش ماه نمی‌توانند مهلت بدهند؟!
