امید اجتماعی ضرورتی انکارناپذیر
امید اجتماعی یکی از فاکتورهای بسیار ارزشمند سلامت اجتماعی است . امید اجتماعی ؛ امری فردی نیست و مفهمومی عام در جامعه دارد. بنا براین اگر در جامعه ایی امید اجتماعی در فردی کاهش یابد ، تمامی افراد آن جامعه لاجرم با کاهش امید اجتماعی مواجه شده و در زندگی شان این امر بازتاب می نماید. چون فاکتورهایی مانند فرهنگ، تعاملات مشترک بین افراد و امید اجتماعی زنجیروار بهم متصل هستند .
امروزه شرایط اقتصادی کشور و عملیات روانی دشمن، ناخودآگاه یک موج ناامیدی و یاس را در بین اقشار مختلف جامعه بویژه جوانان و نوجوانان ایجاد می کند و متاسفانه در حال حاضر، رویکرد تحلیل ها از اوضاع کشور، گاهی اوقات هر چند علمی، دقیق و کارشناسانه نیست ، ولی به نوعی همه اقشار جامعه درهر گوشه ای از خیابان و بازار و یا مهمانی های خانگی ، وارد بحث های سیاسی می شوند و نظرات خود را بیان می کنند. اما آنچه غالبا دراین بحث های غیرکارشناسانه از بالا و پایین شدن نرخ ارز، طلا و مسکن و… گیرتان می آید این است ، که در لابلای صحبت ها ، کمتر می توان روزنه های امیدوار کننده ای برای بهبود روزهای آتی پیدا کرد. همین مباحث که اغلب هیچ سند مدون و روشنی ندارد و تنها نقل دهان به دهان و تزریق اخبار و اطلاعات فضای مجازی است، گاهی اوقات ،چنان تاثیر مخربی بر جوانانمان خواهد داشت که قابل وصف نیست. سخنانی که روحیه ناامیدی را به جامعه تزریق می کند و جوان فعال ایرانی را از عرصه و میادین تولید و کارآفرینی به گوشه های خانه ها با یک دنیا سرخوردگی می کشاند.
البته ذکر این مطالب به این معنی نخواهد بود که چشم مان را به سوی همه کم و کاستی های اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی اطرافمان ببندیم. چالش هایی مانند بیکاری، فساد و تبعیض سبب بی اعتمادی و ناامیدی جوانان نسبت به آینده می شود و نمی توان براحتی از آن گذر کرد. همین عوامل باعث می شود که آینده برای جوانان مبهم باشد و دلواپس آینده شغلی و زندگی شان باشند.اما باید بدانیم همانطور که در گذشته نیز شاهد بودیم، همواره با اتکاء به خداوند و تلاش و کوشش جوانان نخبه ی همین مرز و بوم در تمامی عرصه های مختلف ،علی رغم مشکلات زیاد توانستیم بر همه نقشه های شوم دشمنان فائق آییم. امید به آینده و القای آن به نیروی جوان باهوش و کارامد کشورمان می تواند، اکسیری برای گذشتن از مشکلات پیش رو باشد.
در جامعه ای که جوانان احساس امیدواری می کنند، احساس تعلق خاطر بالایی نیز دارند و همین امر باعث بالا بردن اعتماد اجتماعی خواهد شد. در یک جامعه ی امیدوار، همه ی ظرفیت های فردی و اجتماعی رشد کرده و بستر مشارکت های اجتماعی افزایش می یابد. جایی که امید است، خلاقیت و نوآوری افزایش می یابد. جامعه با سر زندگی می تواند، بسیاری از مسائل خود را حل کند و هستی اجتماعی ، هسته ی قدرتمندی برای غلبه بر ناامیدی هاست. به همین علت از امید اجتماعی به عنوان ظرفیت یک جامعه یاد می شود که می تواند در ساختن آینده تاثیر گذار و موثر باشد.
عدم ارتباط گیری با جوانان از سوی مسئولان شاید دلیل اصلی ناامیدی جوانان از مسئولان باشد. با توجه به این که دربین دولتمردان و انتخاب مسئولین، کمتر به جوانان اعتماد می شود، خود صحه ای بر این مطلب خواهد بود که جوان ایرانی تمام درها را به سوی خود بسته می بیند.از اینرو دولتمردان باید به این باور مهم برسند که اندوهناک ترین خسران تنها نمی تواند فقدان امنیت باشد، بلکه نبود امید در یک جامعه به مراتب زیانبارتر است. چرا که هر جامعه ای در طول تاریخ در معرض مشکلات، آسیب ها و بحران هایی قرار می گیرد و تنها جامعه امیدوار، می تواند خود را ترمیم و تعدیل نماید. بی شک یکی از مهم ترین اقداماتی که دولت می تواند برای افزایش امید و نشاط در میان جوانان داشته باشد، نه تنها وضع قوانین جدید و یا بازنگری در قوانین موجود است ، بلکه افزایش اشتغال و رونق گرفتن تولید با پتانسیل بالای نیروی جوان کشور و ازهمه مهم تر، ایجاد یک تعامل قوی بین صنعت و دانشگاه برای ایجاد انگیزه ی بیشتر در دانشجویان، تنها معدود مواردی است که می تواند جوانان این مرز و بوم را برای ادامه ی فعالیت و تلاش برای رسیدن به رویاهایشان مشتاق تر نماید.
امید با بهره وری ، رابطه ی مستقیمی دارد و این حس مشترک را تقریبا همه ما تجربه کرده ایم. در روزهایی که از رسیدن به اهداف خود مطمئن هستیم و به دستیابی به نتیجه امیدواریم، انرژی بیشتری را صرف به اتمام رساندن امور روزانه خود می نماییم. به هر حال ، علت گسترش آینده هراسی و زوال امید در جامعه هر چه باشد، پیامدهای سنگینی بر جامعه تحمیل خواهد کرد و درست در نقطه مقابل، جامعه امیدوار با تحمل سختی ها و دشواری ها، نه تنها مقاومت می کند بلکه راه خود را به سمت رسیدن به رویاهایی بزرگ تر ادامه می دهد.مطمئن باشیم “آینده از آن ماست”
اکبرزاده – کارشناس اجتماعی
