رنگ ارادت

چشمان با محبت این میزبانان که ملتمسانه می خواهند با یک چای خستگی از جسم و جان برگیری،متوقفت می کند.

انگار لبخند هر زائر خستگی را از آنان می گیرد که روزهاست پای آتش محبت حسین علیه السلام ایستاده اند و چای عشق دم می کنند.

نوش جان زائر….سلام بر لب های تشنه حسین (ع)

اگر یک بار در میهمانی اربعین حسین حاضر شوی، دیگر برایت خیلی سخت می‌شود، در زمان‌های دیگر که حرم حسین آرام و

بی‌هیاهو است ، آنجا باشی .چون حس می‌کنی، تنها در اربعین است که حُرمت حرم حسین حفظ می‌شود؛

در اربعین است که کسی آرام وارد حرم نمی‌شود؛ همه به سر و سینه می‌زنند و در فراق حسین اشک می‌ریزند و ناله سر می‌دهند.

شاید با خود بگویی: از خانه هم می‌توانم به حسین سلام دهم؛ از خانه هم می‌توانم زیارت اربعین بخوانم.

چرا باید سختی چند روز پیاده‌روی را به جان بخرم و مسیری طولانی را در گرما و سرما طی کنم تا کسی را زیارت کنم که همین

لحظه هم در کنار من است؟ پس بشنو سخن زینب را که به یزید فرمود: «به خدا که نمی‌توانی یاد و خاطره ما را محو و نابود کنی.»

اگر من از خانه‌ام سلام دهم و تو از خانه‌ات سلام دهی؛ دیری نمی‌پاید که داستان کربلا از یادها می‌رود. پیاده روی اربعین کاری زینبی است.

به التماس می خواهند آبی از دستانشان بگیری و بنوشی. آنان آمده اند تا هر چه دارند تقدیم مولایشان کنند،اگر چه دیر آمدند.

زمان، قافله این عاشقان را هزار و چهارصد سال دیرتر به صحرای کربلا راه داده است.

حالا به اصرار می خواهند آبی از دستانشان بگیری و بنوشی. انگار هر جرعه ای از این آب که زائران مولا را سیراب می کند، آبی بر آتش جانشان می نشاند. مزه این چای را در هیچ کجای عالم پیدا نمی کنی.رنگ ارادت دارد و طعم شیرین عشق به سیدالشهدا علیه السلام.

برخی انگار همین که به کربلا رسیدند، سلب مسئولیت شده اند، بار را به مقصد رسانده اند و خلاص! بعضی در تب و تاب زیارتِ قبه و ضریح، خود را به دل جمعیت زن و مرد می زنند؛ و عده ای دیگر، از همان موکب های مثل آوارگان جنگی، سلامی خالصانه به امام می دهند.

و چشم انتظار پاسخ اند…

حسین(ع) صدا می زند: بیا، خوب گوش کن!صدای قدم ها ؛ صدای سایش کفش ها بر سینه جاده ها ؛ کسی می گوید بیا!چند روز است که در راهی و باز هم خسته نمی شوی. چون تو خوب این صدا را می شناسی.صدای حسین را که بی وقفه می گوید بیا بیا بیا…

نرده های بین الحرمین ، چوب لباسی کوله های خسته شده.دل شکسته را کجا بیاویزم؟ این جهانی که باید پدیده ببیند و آن را لمس کند؛

حادثه ببیند،حماسه ببیند و بتواند آن را بشمارد؛ این جهانی که از هر چه با او سخن بگویی با تعابیر مختلف قابل تغییر است؛

قابل تحریف و تفسیر است ؛ این جهان را با اربعین حسین(ع) باید با اسلام ناب آشنا کرد.

منبع : تفاهم آنلاین